"Ik kan het A(nne)LLEEN!"

Op zaterdag 2 april 2022 vertrok ik voor twee weken naar Zuid-Afrika. Het was een reis waar ik enerzijds enorm naar uitkeek en anderzijds toch wel wat gezonde spanning voelde voor het nieuwe, het onbekende. Het was de allereerste keer dat ik helemaal alleen reisde naar een ander continent.

Voor mijn vertrek projecteerden heel veel mensen, en uiteraard met de beste bedoelingen, hun angsten, twijfels, gevoelens op mij. "Is dat niet gevaarlijk?", "Helemaal alleen?", "Zo zot!", "Ik zou dat niet durven." ... Het was aan mij om op die momenten in mijn kracht te staan en de emoties of projecties van anderen niet op mij of over te nemen. Angst is een slechte raadgever en moest hier niet aan het stuur staan. Integendeel, ik had er zin in en zag deze reis als het begin van iets nieuws, iets moois en het afsluiten van het verleden. Ik voelde me stevig geworteld en die wortels zorgden ervoor dat ik bleef staan bij tegenwind of weerstand op mijn pad. Ik wist dat ik hier nog sterker zou uitkomen en dat het een mooie reis zou worden.

Toen ik aankwam in Kaapstad was het al spannend. Links rijden in een druk verkeer van jewelste. Wow! Ok... Komaan Anneleen, je kan het! Gelukkig had ik voor een automatic gekozen. Op die manier kon ik me volledig focussen op het verkeer en mocht ik gewoon sturen, gas geven of remmen. Pas na een half uur had ik door dat de richtingaanwijzers rechts zaten in Zuid-Afrika, dus ik ben meerdere keren naar links of rechts afgeslagen zonder aan te geven en waarbij mijn ruitenwissers me het signaal gaven dat ik aan het afslaan was. Goed bezig Bradtje. 😊 Zelfs op mijn eentje had ik plezier in de auto. Na ongeveer een uurtje had ik door hoe het links rijden zat en werd het een fluitje van een rand. Hoera! Overwinning Anneléén. Ik kan links rijden.

Toen ik aankwam in het hotel realiseerde ik me dat ik mijn sleuteltje van mijn kofferslot vermoedelijk in de luchthaven was verloren. Uitdaging nummer 2. Ik vroeg onmiddellijk hulp aan de mensen van het hotel. Uiteindelijk hebben ze mijn slotje opengebroken. Hoera! Overwinning Annetwee. Ik kan en durf hulp vragen.

Ik vond dat ik na die lange vlucht een cocktail had verdiend en ging deze nuttigen in een prachtige rooftopbar van Red Radisson. Het waren daar eurodeals. Twee cocktails, een lunch en een fles water voor 300 Rand, kortom 18 Euro. Ja, ik wist meteen...dit wordt hier goed! Ik ben een gelukzak.😊 

In Kaapstad bezocht ik de Tafelberg, deed ik een helikoptervlucht, verkende de stad zelf, reed naar Bouldersbeach, Simon's Town, Kaap de Goede Hoop, deed een boottocht, babbelde tegen heel wat mensen en speelde enkele minuten mee met een Afrikaans bandje op straat. Zalig! Ik was in de wolken.

Wat wel fijn was voor me was dat mijn zus en haar vriend die periode ook in Zuid-Afrika waren, dus we zagen elkaar op dag 2-3 en 9, gingen lekker gaan eten en deden samen enkele activiteiten.

Na drie dagen Kaapstad reed ik door naar de culinaire streek Franschoek. Hier werd ik onmiddellijk geconfronteerd met een nieuwe uitdaging. Links rijden naar Franschoek zonder netwerk. Ik ging toen even in stressmodus, maar gelukkig had ik op voorhand de weg al eens gedownload en kwam ik op die manier goed aan in mijn tweede guesthouse. Ik werd daar heel hartelijk en warm ontvangen door lieve mensen. Deze kregen een speciaal plaatsje in mijn hart. Maar ook daar moest ik alweer een werknemer om hulp vragen. Ik had mijn autosleutels onder de radio gelegd en ze waren erachter gevallen. Ik was dus mijn autosleutels kwijt. Aaaahhh! 😊 Gelukkig kon de man me helpen en had ik vrij snel mijn autosleutels terug. Hoera! Overwinning Annedrie. Ik ben zelfredzaam!

Franschoek staat gekend om zijn lekkere wijnen, dus boekte ik de wijntram. Een zalige dag vol proeverijen, maar op prachtige locaties. De eerste wijnboer is me het meeste bijgebleven. Ik dronk daar een zeer lekkere wijn "AB, l'amour toujours", gebotteld in 2016. Hoe mooi is dat? AB zijn mijn initialen en de naam van de fles maakte me instant gelukkig. Ik kocht me dus zo een fles rode wijn "l'amour toujours" van AB. Deze ga ik opdrinken met de toekomstige man die in mijn leven zal komen. Ik ben benieuwd met wie ik deze lekkere wijn zal wijnen, want die gelukkigen wordt de mijnen. L'amour toujours.😉 

Naast het bezoeken van de Babylonstoren, een prachtige tuin en een zalige welnessmassage in mijn top guesthouse The Lab, maakte ik ook van de gelegenheid gebruik om Kathleen Aerts te bezoeken in haar guesthouse "Droom". Ik heb mijn reis via haar reisbureau Stievie Wonder tours geboekt en ben zeer tevreden. Bij deze maak ik even reclame voor haar reisbureau en guesthouse 'Droom'. Toppers eerste klas op elk vlak. Wil je graag naar Zuid-Afrika gaan? Stuur hen een mailtje en vraag vrijblijvend een offerte. Het wordt werkelijk een droom die uitkomt. 😊 

Na drie dagen Franschoek zette ik mijn rit verder richting Oudtshoorn. Ik moest toen +/- 5uur, zo'n +/550 km rijden. Het leek me een hele opgave, want ook dat had ik nog nooit gedaan. Zo lang alleen achter het stuur, maar ik zette mijn Spotifylijst op en genoot van de muziek en adembenemende uitzichten. Ik werd er instant gelukkig van en was trots dat ik dat kon. Ik voelde me soms zelfs heel ontroerd en pinkte op sommige nummers zelfs een traantje weg. Niet van verdriet, maar van ontroering. Bradtje, ge zijt goed bezig, zei ik tegen mezelf en de zon straalde nog meer. Hoera! Overwinning Annevier. Ik kan 550 km rijden op één dag zonder moe te worden. 😊

In Oudtshoorn deed ik een nachtsafari, waar ik enkele prachtige dieren mocht spotten en bezocht ik een zoo. Daar kreeg ik de kans om een Cheetah te aaien. Een memorabele ervaring. Hoera! Overwinning Annevijf. No one can "cheetah" me anymore! 😉

Na twee dagen Oudtshoorn zette ik mijn trip verder richting Knysna, waar ik een prachtige boottocht deed en vervolgens reed ik door naar Plettenberg Bay. Daar deed ik een prachtige paardrijtocht van twee uur in de bossen en tussen de apen. Ik vertelde aan mijn gids dat ik het opmerkelijk vond hoe weinig stress de Zuid-Afrikanen hebben. Hij vertelde me dat de doorsnee van de bevolking weinig of geen stress zal ervaren. Alleen als ze geen job hebben, ervaren ze stress. Ik vond dat eigenlijk wel heel mooi gezegd. België kan er wat van leren. Zij leven volledig in het NU en kijken niet naar het verleden of heden. Ik gaf hem een reminder mee. "Voor morgen geen zorgen, onderweg is het altijd nu." Ik had een heel fijn gesprek met hem en we begrepen elkaar heel goed. Hoera! Overwinning Annezes. Mijn Engels is precies toch zo slecht nog niet. 😊

Na mijn paardrijtocht reed ik verder naar het Tsitsikama Natuurpark. Daar voelde ik me een echt aapje. Ik waagde me eraan om 10 ziplines te nemen op 30 meter hoogte in de prachtige natuur. Ik ging van boom naar boom aan een hoge snelheid. Spannend, maar ik kreeg er zo een adrenalinekick van. Het was adembenemend mooi. Ik voelde me zo trots en ontroerd dat ik hier ook op mijn eentje mijn grenzen heb verlegd. Hoera! Overwinning Annezeven. Ik kan mijn hoogtevrees aan. 

Mijn laatste drie dagen verbleef ik dichtbij Port Elizabeth in een fantastische en gastvrije lodge Dungee Beetle River. Heel veel Zuid-Afrikanen vroegen me tijdens mijn reis waarom ik alleen reisde, alsook in mijn laatste lodge. Toen ik aan de gastvrouw mijn verhaal vertelde, en dat ik deze reis als een nieuw begin zag, was ze heel ontroerd en vond ze dat ik een cadeau verdiende. Ze vond me fantastisch en moedig. Ik kreeg van haar een boottocht cadeau op de Sundayriver en die leidde me naar een prachtige woestijn. Zo zalig mooi en stil. Adembenemend! Ik voelde me daar zo gelukkig en zo vrij als een vogel. Hoera! Overwinning Annelacht. Ik voel me goed, gelukkig, dankbaar, vrij en trots! Wanneer ik me goed voel, sta ik volledig in verbinding met mezelf en weet ik wat ik nodig heb om dat gevoel te behouden. In het Addo Nationaal Park mocht ik ook prachtige dieren bewonderen. Zalig! Ik werd er helemaal wild van! 😊

De voorlaatste avond ging ik eten in een klein café/restaurant. Ik werd daar ontvangen door verschillende Zuid-Afrikanen. Voor ik het café mocht betreden, kreeg ik een ondervraging waarom ik daar alleen was. Ik deed mijn verhaal en ze vonden dat ik bij hen buiten op terras moest zitten. Ik mocht zeker niet alleen zitten. Hilarisch. Plots zat ik daar tussen 10 mannen en vrouwen, vrienden van elkaar en werd ik gezien als een van hen. Ik heb heel veel gelachen en had een heel mooie en gezellige avond. Ik heb die avond niets moeten betalen, werd constant getrakteerd. Ze waren onder de indruk van mijn verhaal en persoonlijkheid. We wisselden gegevens uit via Facebook en gaven elkaar een knuffel bij vertrek. Ik zorgde daar voor sfeer en maakte heel de kroeg blij. Hier hou ik van. Mensen zien en doen lachen, zelf lachen, mensen inspireren en contacten leggen. 

Mijn laatste avond zal ik alleszins ook niet vergeten. Ik wist van het reisbureau en van de overheid dat ik bij het terugkomen naar België geen negatieve PCR-test of PLF moest voorleggen dus ik handelde er ook niet naar, maar rond 18.00u wil ik inchecken en vraagt de luchtvaartmaatschappij me naar een bewijs van een negatieve PCR-test. Toen ging ik even in stressmodus. Ik vroeg raad aan de gastvrouw van de lodge. Ook zij kon me niet helpen en we belden samen naar de luchtvaartmaatschappij. Effectief... ik moest voor hen een negatieve test hebben. Help! Wat moet ik nu doen? Ik vertrok de dag nadien om 10.00u?! Kort nadien viel de elektriciteit uit in mijn lodge. Load Shedding. Dat is het elektriciteitsnet dat telkens 2-3uur een paar gebieden zonder stroom zet. Dat zou politiek gebonden zijn... . Geweldig! Ik zag niks, kon niet lezen, kon me niet douchen, moest mijn batterij van mijn gsm sparen en ik kon niet uit eten, want ook de poort was elektrisch... Karma! Komaan Bradtje, zet jezelf in rust. Je kan aan beide situaties niets veranderen dus accepteer het. Ik belde naar GV, een man die ik de avond voordien op café had leren kennen. Ik legde mijn verhaal uit over de PCR-test en vroeg of hij me kon helpen. Yes! Hij kende een verpleger en hij gaf me zijn nummer. Ik heb die man gebeld en er kon om 20.30u een verpleger komen om me te testen. Het resultaat zou ik voor 12.00u de dag nadien hebben. Ik kon niks anders doen dan wachten in het donker. Ik bestelde me een pizza. Normaal deden ze geen take-away maar omdat ik vertelde dat ik niet buiten kon door het elektriciteitsprobleem kwamen ze me de pizza brengen. Deze vrouw gaf me de pizza door het hek en gaf me als tip om in mijn kamer te zoeken naar lampjes tegen muggen. Dat deed ik en vond zo een lampje. Zo had ik toch een mini beetje licht. Ik maakte het dus gezellig op de hoek van mijn bed, met een klein sfeerlichtje en een pizza op mijn schoot. 

Om half negen loodste ik de verpleger binnen. Hij deed een antigeentest en een PCR. Op het moment dat ik het resultaat kreeg dat ik negatief was, sprong het licht aan. Zalig! Een spanning die toch van mijn schouders viel en ik kon opnieuw lezen en me douchen. Toen ik de verpleger moest betalen, klopte de gastvrouw aan mijn deur. Ze kwam me nog eens bezoeken en me geruststellen voor de test van morgen. Ze hoorde lawaai van de verpleger en vroeg zeer verlegen : 'Zit jij hier met een lief?' 😊 Ik lachte en ik zei 'neen, Etta. Ik heb een verpleger gevonden en ik ben negatief! 😊' 

Vol verbazing was ze zo ontroerd en zei ze: Anneleen hoe deed je dat nu? We wonen hier in het hol van pluto en ik ken geen verpleger en jij bent toerist en je vindt iemand?! Ik legde uit hoe ik er aan kwam en ze was zo gelukkig. Ze wou onmiddellijk zijn gegevens en gaf me een VIP-kaart voor haar lodge. Ik krijg levenslang 10% korting op een verblijf en activiteiten bij haar. Ze ging me nooit vergeten en vond me een moedige Flower power. 😊 Hoera! Overwinning Annenegen. Eind goed, al goed! Ik kon terug naar België. Opgelucht en een grote fjoeuw! 😊 Die test kostte me wel 150 euro en de lol is... Ze hebben er op de luchthaven niet eens naar gevraagd... Frustrerend, maar soit... Ik ben na 26 uur vliegen, wachten en treinen terug in België geraakt.

Ik heb gedurende mijn ganse reis zoveel mooie, warme mensen leren kennen die een plaatsje kregen in mijn hart. Er kwamen zoveel kleine gelukskes, mooi weer en mooie, onvergetelijke momenten op mijn pad dat ik met veel trots en plezier in het Afrikaans kan zeggen: IK ES GELUKKIG! #Ikbengelukkig

Wanneer ik dit aan het neerschrijven ben, voel ik dezelfde ontroering als bij het heengaan naar de luchthaven op mijn laatste dag. Ik kan gerust zeggen dat ik tijdens mijn laatste autorit een traantje heb weggepinkt. Ik zei tegen mezelf: You did it, Bradtje! Hoera! Overwinning Annetien. Zuid-Afrika, je zal me nog terugzien, maar het allerbelangrijkste voor mij is en was: Ik kan het A(nne)LLEEN!

Dit is mijn mooiste reis en de belangrijkste levensles van heel mijn leven. Ik kan het iedereen aanraden om eens een trip alleen te maken. Je leert er zoveel uit en zoals de Afrikanen het zeggen: ALLES SAL REG KOM! 😊 #alleskomtgoed

Ook het leven kan je als een reis zien, waarbij je je best niet focust op de bestemming. Ik kijk al uit naar de nieuwe, mooie momenten, ontmoetingen, wendingen in mijn leven en voel me alleszins als herboren, heb heel veel nieuwe energie en weet dat ik Anneléén iemand heel graag zie. 😉 Ik ga al dansend en lachend genieten van de rit van het leven en van het onderweg zijn.

Wist je dat lachen trouwens het beste medicijn is om je immuniteit te versterken? Lachen is ook heel besmettelijk, dus ik creëer vandaag graag nog een lachepidemie. 😉

SMILE,

Werd je getriggerd? Of is mijn blog herkenbaar voor jou?

Voel je vrij om een reactie op 'Ik kan het A(nne)LLEEN' te plaatsen.