"Bemind, geleden en geleerd"

In september 2020 stapte ik met Compagnon de route op een boot en gooide ik al mijn oude emoties en ballast over boord in de Lotstreek. Ik zei vaarwel tegen de oude Anneleen. Ik was zo trots dat ik mijn fysieke crisis overwonnen had en voelde me nadien sterker als tevoren. Ik was zo trots op mezelf. Anneleeuw uit de kooi. Mijn rugzakje voelde licht en zo goed als leeg. 

Ongeveer een jaar geleden stapte ik op diezelfde boot in de Lotstreek en daar mocht ik vaarwel zeggen tegen mijn man. Diezelfde plek, die boot... . Was het toeval? Was het mijn lot? Of bestaat toeval niet? Als toeval niet zou bestaan, waarom hebben we er dan een woord voor bedacht? Op dat moment stortte mijn wereld in. Ik moest afscheid nemen van mijn grote liefde, van heel veel mooie momenten in mijn leven, van mijn huis, mijn dorp, mijn schoonfamilie, bepaalde vrienden, ... . 

Eind juli wist ik nog niet waar ik terecht ging komen, tot ik besloot om mee te gaan op Luchtroute naar Italië met Compagnon de route. Ik ging op pad met een negental vrouwen en een man die ik nauwelijks of niet kende. Ik heb die route met een lach en een traan beleefd en heb daar zoveel mooie mensen ontmoet, inzichten en kennis verworven en gedeeld. Ze inspireerden me stuk voor stuk, net als ik ook voor hen een inspiratiebron was. De voorlaatste avond kreeg ik van één van de vrouwen, die tot op de dag van vandaag nog steeds een speciaal plaatsje in mijn hart veroverde, een mooi aanbod om in het huis van haar mama in Nevele te gaan wonen. Ik was zo ontroerd en was/ben haar zo dankbaar. Ik kende haar toen nauwelijks, maar nam het aanbod meteen aan. Ze zei me dat ik dat verdiende omdat ik een warme, lieve en goedlachse vrouw ben en ik deed haar terugdenken aan haar mama. Het is zot hoe mooi alle puzzelstukjes in elkaar kunnen vallen als je er voor openstaat. Synchroniciteit (= niet-toevallige toevalligheden) ten top. Op het juiste moment op de juiste plaats zijn, is niet zomaar toeval. Het is een resultaat van op één lijn te liggen met jezelf en met je levensdoel. Ik ben dankbaar dat deze mensen mijn pad gekruist hebben.

Nu zijn we bijna een jaar later en kijk ik terug op een helse, maar ook fijne periode waar ik ook weer trots mag op zijn en waar ik ook uit geleerd heb. Opnieuw kan ik zeggen dat ik ook hier weer sterker ben uitgekomen. Enkele dagen terug speelde het liedje 'Bemind, geleden en geleerd' van Marva in mijn auto. Ik kreeg tranen in mijn ogen, want de tekst inspireerde me. Die tekst was een weerspiegeling van mijn verhaal en er zit zoveel waarheid in. Neem even de tijd om dit lied te beluisteren of althans de tekst te lezen.

"Bemind, geleden en geleerd" - Marva

Wie nooit een appel heeft gekraakt
Kan ook niet weten hoe hij smaakt
Ik heb de zoetste en de bitterste verteert
Bemind, geleden en geleerd

Zoals een tuinman zich aan duizend doornen steekt
Uit liefde voor z'n rozenpad
Zo heb ik mij in 't leven duizend maal bezeerd
Aan wie ik 't meest heb liefgehad

Wie nooit of nooit de deur uitgaat
Kan ook niet struikelen op straat
'k Heb alle regens, alle winden getrotseerd
Bemind, geleden en geleerd

Maar 'k heb gedanst, ik heb gefeest
'k Ben blij en diep bedroefd geweest
'k Heb van geluk getrilt en tussen hoop en vrees verkeerd
Bemind, geleden en geleerd

Wie nooit verliefd heeft durven zijn
Heeft nooit gehuild van liefdepijn
Maar wie geen tranen heeft afgeveegd heeft niet geleefd
Bemind, geleden en geleerd

Ik heb dus geen spijt van alles wat er tot op heden in mijn leven gebeurde. Integendeel ik ben trots en dankbaar. Voor mij klopt de uitdrukking 'scherven brengen geluk' wel. Het was aan mij om de scherven samen te rapen en er terug iets van te maken in plaats van te wachten tot dat geluk zichzelf aandient. Desondanks dat ik me gelukkig voel, heb ik de laatste dagen opnieuw wat verdriet en onrust gevoeld. Ik werd in mijn omgeving geconfronteerd met dergelijke of bepaalde vormen van ontrouw en ik kreeg hier zeer goed mijn eigen spiegel voorgeschoteld. Wanneer ik ontrouw merkte of voelde dan voelde ik extra veel pijn en verdriet. Ik weet zeer goed dat dat mijn stukje is, want ik oordeel en veroordeel niets of niemand. Of mensen of mijn dierbaren nu trouw of ontrouw zijn, maakt mijn rekening niet. Wat hun gedrag met hen doet, is hun eigen stukje. Het is aan hen om zich zelf af te vragen waarom ze dergelijke handelingen doen. Wat komen ze te kort? Wat missen ze? Zien ze zichzelf wel graag genoeg? Wat verdringen ze? Wat doet pijn? ... 

Ik zie ze graag om wie ze zijn, maar ik vind het wel aan mij om mijn gevoel uit te spreken en daar iets mee te doen. Hierbij voel ik dat ik, ook al is het de juiste keuze, mijn scheiding nog niet 100% losgelaten heb. En toch ben ik gelukkig, dankbaar en trots op mijn parcours dat ik momenteel al alleen heb afgelegd. Het is aan mij om dat stuk los te laten en me over te geven aan de golven van het leven, want ik heb leren surfen. Misschien daarom dat ik zo tot rust kom aan zee? 😊  Ik sta er alleszins voor open en laat mijn verleden los.

Via deze weg wil ik aan iedereen een oproep doen om je kwetsbaar op te durven stellen. We denken veel te vlug dat niemand ons sterk zal vinden wanneer we zwakheid tonen, maar de waarheid is dat we zwak worden door altijd sterk te willen zijn. Spreek uit wat je voelt of denkt, waar je van droomt, waar je naar verlangt ,... en laat je verrassen door de kracht van je woorden. Mijn naam in 2022 is alvast Anneleen "LOSLATEN" Bradtje voor de sfeer. Ik heb bemind, geleden en geleerd, maar ik ben er van overtuigd dat ik in mijn toekomst nog veel meer zal leren en beminnen. Ik volg mijn hart, want dat klopt. Ik kan je alleen maar aanraden om dit ook te doen. Ooit verlaat je dit leven met lege handen. Het is niet belangrijk wat je vergaart, maar wat je achterlaat. Leef dus de beste versie van jezelf.

Inspirerende groet,

Werd je getriggerd? Of is mijn blog herkenbaar voor jou?

Voel je vrij om een reactie op 'Bemind, geleden en geleerd' te plaatsen.